Απόλυτη ελευθερία...Yπάρχει?
Όλες οι έννοιες σε θεωρητικό επίπεδο υφίστανται στην "απόλυτη" μορφή τους.
Παρ' όλα αυτά δύναται να υπάρξει "απόλυτη" ελευθερία και σε πρακτική μορφή αλλά συνήθως λυπόμαστε αυτούς που την "στερούνται"..
Την «ελευθερία» είτε ποιοτικά την αντιμετωπίσεις είτε ποσοτικά , στην απόλυτη μορφή της είναι το ένα και το αυτό … γιατί πολύ απλά την ελευθερία ή την έχεις ή δεν την έχεις…
Το να λέμε «ελευθερία πνεύματος», «ελευθερία επιλογής» ή οτιδήποτε άλλο κατεβάσει η κούτρα μας δεν είναι παρά φαιδρά σχήματα λόγου στην προσπάθεια μας να μπούμε πιο βαθιά στην αυτο-ύπνωση περί δήθεν ελευθερίας…και εκεί είναι που – αναπόφευκτα πλέον – καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η ελευθερία στην απόλυτη μορφή της δεν αφορά παρά μια ιδέα τόσο ανεφάρμοστη όσο και επίπλαστη.
Είθισται να λέμε πως ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος…αφού δεν κουβαλά τίποτα μαζί του και δεν είναι δέσμιος είτε υλικών είτε συναισθηματικών φορτίων… το «περιττό» έπεται να το επωμισθεί ως σιδερένια μπάλα ισοβίτη το οποίο φυσικά θα διανθίσει με διάφορα κοσμητικά επίθετα τύπου ανειλημμένων υποχρεώσεων και δεν συμμαζεύεται εκχωρώντας και εκποιώντας όσο-όσο την ελευθερία του και αντικαθιστώντας αυτήν με μια διαρκή και ακατάπαυστη φοβία περί κεκτημένων..
Την στιγμή που θα αντιληφθείς και συνειδητοποιήσεις πραγματικά και βαθιά μέσα σου πως όπως ήρθες σε αυτόν τον κόσμο έτσι και θα φύγεις.. πως τίποτα και κανείς δεν σου εγγυάται πως ό,τι απέκτησες χθες θα το κατέχεις και αύριο και πως τελικά τίποτα δεν σου ανήκει είτε ζωντανό είτε υλικό, όταν καταφέρεις να αποτινάξεις την φοβία και το άγχος για όλα αυτά τότε θα μπορέσεις να βιώσεις την κατάσταση της απόλυτης ελευθερίας…γιατί η ελευθερία είναι κατάσταση και όχι ένα ιδεολόγημα αγαθού.
Το θέμα δεν είναι να αποποιηθείς τις επιθυμίες σου σε οποιοδήποτε επίπεδο αλλά να μην αφεθείς να γίνεις δέσμιος στο άρμα των επιθυμιών σου..
(σχέδιο. Roland Topor)
6 σχόλια:
Την ελευθερία πολλοί την παίνεψαν, αλλά λίγοι την αποδέχτηκαν. Για τον απλόυστατο λόγο ότι η ελευθερία τρομάζει. Υποθέτω πως είναι ανθρώπινη ανάγκη να υπάρχουν όρια ή δεσμά, σαν δίχτυα προστασίας. Αντιθέτως ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, είναι συνήθως εκτεθειμένος στο κενό.... μία κατάσταση με την οποία οι περισσότεροι νοιώθουν άβολα.
*ellinaki
Οπως τα λέτε αν και φοβάμαι πως οι περισσότεροι αγνοούμε την έννοια της πραγματικής ελευθερίας γι αυτό και την τεμαχίζουμε ώστε όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι.
Η ανάγκη της επιβίωσης είναι ενστικτώδης. Οι ανάγκες έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα είναι επίπλαστες. Μέσα σε μια επίφαση ζωής χάνουμε την ίδια την ζωή.
Ναι, αλλά κάποιοι τολμηροί, μπορούν να γευτούν κάποια κομματάκια. Έστω και σποραδικά ;)
Σποραδικά..πως? κάνοντας budgie jumping ? Μάλλον δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Εσείς αναφέρεστε σε κομματάκια δηλ. τεμαχισμό, εγώ για όλο το πακέτο .. Τα κομματάκια τα γευόμαστε - μέσω υποκατάστατων - ως επίφαση ελευθερίας οι περισσότεροι. Αυτό είναι που μας συγκρατεί άλλωστε... Δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος κατά διαλείμματα .. Αυτό δεν γίνεται.. ή είσαι ή δεν είσαι.. Τα υπόλοιπα είναι "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε"..
Για το ίδιο πράγμα μιλάμε, απλά εγώ μάλλον το τοποθετώ σε πιο ρεαλιστικό πεδίο. Η ολοκληρωτική ελευθερία στο 100% δεν υφίσταται και ούτε μπορεί να υπάρξει χωρίς κάποιον περιορισμό ως μέτρο σύγκρισης και χωρίς τη συνοχή της ανθρώπινης λογικής. Διαφορετικά μιλάμε για μία ελευθερία που δεν είναι θεμιτή.
Η ελευθερία στην οποία αναφέρομαι δεν έχει να κάνει με συνταγματικές ελευθερίες, διατάξεις και πολιτική ορθότητα γιατί πολύ απλά δεν επιβάλλεται εκ των έξω αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος δεν υποτάσσει ούτε υποτάσσεται . Αυτά είναι πράγματα που δεν τον αφορούν. Δεν διακατέχεται από κοσμικές εμμονές δυτικού τύπου – αυτές γνωρίζω , σ αυτές αναφέρομαι –. Στην σπανιότητα του είδους του οφείλεται η πάσης φύσεως χρεοκοπία μας.
Δημοσίευση σχολίου