Σε κάποια στιγμή ανάπαυσης ενός χεριού τα πέντε δάχτυλα επιδόθηκαν σε βαθυστόχαστη ανταλλαγή απόψεων καταλήγοντας σε μια άνευ προηγουμένου επιχειρηματολογία, αναφορικά με το ποιο από αυτά επιτελούσε την σημαντικότερη εργασία.
Ο αντίχειρας παινευόταν πως από μόνος του ορίζει την διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα υπόλοιπα θηλαστικά, χωρίς αυτό η χρήση οποιουδήποτε εργαλείου θα είχε καταστεί αδύνατη και ως εκ τούτου κάθε ελπίδα για πρόοδο θα ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη.
Ο μέσος κορδωνόταν περί του ευθυτενούς αναστήματός του, γεγονός που αυτόματα το κατέτασσε σε περίοπτη θέση, συνυπολογιζομένου του γεγονότος πως ήταν το διασημότερο ανάμεσα στα υπόλοιπα αφού πρωταγωνιστούσε σε διεθνώς αναγνωρισμένη χειρονομία όπου τα λόγια περιττεύουν..
Ο παράμεσος και ο μικρός διαμαρτύρονταν έντονα αφού με την διακριτική τους παρουσία υποστήριζαν τα υπόλοιπα ενώ έμπαιναν δυναμικά στο παιχνίδι είτε επρόκειτο για μουσικές βραδιές βαρέων εγχόρδων είτε για γρήγορες δαχτυλογραφήσεις εγγράφων με την ένδειξη του κατεπείγοντος…
Ο δείχτης μειδιώντας δεν έδειχνε να βιάζεται..
«Πτωχοί μου συνάδελφοι» είπε στο τέλος «σε τι βαθιά σκοτάδια κατοικείτε , τέτοια που δυστυχώς με αναγκάζετε να επιχειρηματολογήσω για τα αυτονόητα… Εκτός του ότι επιτελώ το υψίστης σημασίας έργο της δαχτυλοδειξίας - δραστηριότητα που θεωρώ περιττό να αναλύσω -παραγνωρίζετε το γεγονός πως χρησιμεύω ως το τέλειο μέσο κάλυψης έναντι δυσάρεστων καταστάσεων. Δια της ανιδιοτελούς προσφοράς μου σώζονται γόητρα ενώ αποφεύγονται πολυδάπανες αλλαγές που αν γίνονταν θα οδηγούσαν στην πλήρη κατάρρευση προσωπικών, κοινωνικών και ουκ έσται τέλος συστημάτων με ανυπολόγιστες φυσικά συνέπειες…»
Τα υπόλοιπα δάχτυλα αποδεχόμενα την μέγιστη προσφορά του εν λόγω δαχτύλου στη διαιώνιση της ανθρώπινης υπεκφυγής και αναγνωρίζοντας το ως το πλέον αναντικατάστατο, σε ένδειξη σεβασμού … σώπασαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου