Ανακωχή


Ποιά Μοίρα Εκδικείσαι?
Ποιά Τύχη Μαύρη
σε Καταδιώκει?
Ποιές Ξεχασμένες Μνήμες
Πολεμάς?


Κι όσο εσύ
Βαθιά
τις Θάβεις
μες σε Χαρούμενες Στιγμές
Προσωρινές
Εφήμερες
Παροδικές

Αυτές
Μπροστά σου
Ορθώνονται
Στητές
Ατόφιες
Δυνατές

Σαν πρώτα

και Τότε
Τρομάζεις
Κραυγάζεις

Μήπως και ξαναζήσεις
αυτά που Τόσο
Πόθησες
να Λησμονήσεις.

Μα είναι Μοιραίο
Συνεχώς
στα Ίδια να Γυρίζεις
Αν Ζωντανό το Θάβεις
Το Κακό
Πιο Δυνατό Προβάλλει
Ατίθασο
Αγέρωχο
Τον Νου σου Καταβάλλει

Κι ειν’ Δυστυχείς
οι άνθρωποι
αφού στην Παραζάλη
Φαντάζουν
Άσπονδοι Εχθροί
που πρέπει να Διαλύσεις
με Τρομερά Στρατεύματα
Βαθιά να Εισχωρήσεις

Και Δεν θα Βρεις
Αναπαμό
ούτε θα Γαληνέψεις
αν τον Μεγάλο σου
Εχθρό
πρώτα δεν Ημερέψεις...