Καραντίνα


Αρτιμελείς!
Έχουμε απ όλα φίλε μου
Είμαστε Ευτυχείς!

Μάτια
να Επιβλέπουνε
Αυτιά
Κρυφά να ακούνε
Μύτη
για να μυρίζεται
Γλώσσα
να δοκιμάζει
κι Αφή
να ψηλαφεί

κι ο Κόσμος είναι Επίπεδος
έτσι που να μπορούμε
'Ολα να τα Κοιτάζουμε
χωρίς Ποτέ να Δούμε.

Δεν έχει Ήχους Άγνωστους
τίποτα δεν Ταράζει
την Νεκρική Ηρεμία μας
Φωνή δεν Συνταράζει

Του λείπουν τα Αρώματα
δεν έχει Ποικιλία
κι αυτή η Υγρασία
μας είναι πια Γνωστή

Τι κι αν δεν έχει Νοστιμιά
δεν ξέρεις πως τ αλάτι
πρέπει να αποφεύγεται
να σβήνεται απ τον Χάρτη!

Και δεν υπάρχουνε Βουνά
όλα μία Ευθεία
ούτε Αέρας Δυνατός
να νιώθεις μες τα Κρύα

Μες την Απέραντη Ερημιά
Ανέμελα Πηγαίνεις
Μονάχος κατεβαίνεις
και νιώθεις Ασφαλής.

Μα η Ψυχή που Σπαρταρά
ψάχνει για να φωλιάσει
Δέντρα και Ήχους και Φωνές
τόπο για να Κουρνιάσει.

Κι έτσι Ματαίως Φτερουγά
μέσα σ αυτήν την Φρίκη
Αιώνια να τριγυρνά
σε πλήρη Καταδίκη.