Ο συνοδοιπόρος


“Για να προκύψει το δυνατό,
πρέπει να επιχειρεί κανείς διαρκώς το αδύνατο»

(Ε. Εσσε.)



Έξω από την Χώρα του ΠεριορισμένουΔυνατοτήτωνΑνθρώπου, εκεί που το μάτι έχανε πλέον τα τελευταία σπίτια και άρχιζε ο ΒραχώδηςΤόποςΤηςΑναζήτησης υπήρχε ένα σταυροδρόμι.

Σε εκείνο το σημείο έκατσε το Αδύνατο να ξεκουραστεί.

- Ποιος είσαι και που πηγαίνεις ? τον ρώτησε μια περαστική Κοινή Λογική.

- Είμαι το Αδύνατο και πηγαίνω στη ΧώρατουΔυνατού, καλά πάω από εδώ?

- Απ όπου και να πας καλά είναι.. πρόσεξε μόνο γιατί στις ανηφοριές παραμονεύει το Παράλογο και μπορεί να σε σταματήσει.

- Δεν φοβάμαι…δεν πάω πουθενά χωρίς την Ιδιαίτερη Αξία μου.