Ο Πύργος της …Βαβέλ


Το κλάμα του νεογέννητου ανακούφιση της μητέρας… το βρέφος απεγνωσμένα εκφράζει το συναίσθημά του μέσα από ένα ουρλιαχτό….στην πορεία της ζωής του θα μάθει να εκφράζεται ευπρεπώς και διφορούμενα…θα διδαχτεί να μην ενοχλεί τους ήδη απασχολημένους συνανθρώπους του ..έχουν τόσα σοβαρά θέματα να ασχοληθούν και κυρίως με την πάρτη τους ώστε δεν πρέπει να τους αποσπάσουμε την πολυπόθητη προσοχή…

Ασκούμαστε στο διφορούμενο και ασαφές , σε συνθέσεις πολύπλοκων κύριων, δευτερευόντων , αναφορικών και ειδικών προτάσεων με στόχο την πλήρη ασυνεννοησία την οποία και θα βαφτίσουμε επικοινωνία. Διδασκόμαστε την έκθεση στείρων Ιδεών δίνοντας βαρύτητα στην εισαγωγή και αδιαφορώντας για το κυρίως θέμα…ένας δυναμικός επίλογος αποδεικνύει την ρητορική δεξιοτεχνία του ομιλητή αφήνοντας την αίσθηση στο νυσταγμένο ακροατήριο ότι κάτι είπε…
Το χειροκρότημα θα δηλώσει στην συνέχεια με εκκωφαντικό τρόπο την πλήρη απουσία…αντίλογος δεν υπάρχει…γιατί αν πραγματικά ακούγαμε τι μας λένε θα είχαμε απορίες…αλλά κανείς δεν δέχεται να μπει στην δυσάρεστη θέση και να αποδεχτεί την πλήρη άγνοιά του…

Σε όλα υπάρχουν κανόνες.. άρθρα ..παράγραφοι και το πρωτό..κωλο πρέπει να τηρείται… ο παραβάτης τιμωρείται παραδειγματικά και η πολυπόθητη τάξις επανέρχεται … ο ταραξίας θα αποπεμφθεί και η συζήτηση θα τελεστεί κεκλεισμένων των θυρών και των …αυτιών..

Σημασία έχει να τηρηθεί ο κανόνας της καλής συμπεριφοράς και του δημιουργικού διαλόγου …και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι ότι δικαίως τους έχει απονεμηθεί ο τίτλος του σοβαρού κόσμιου συζητητή..

Το δυνατό χτύπημα στο τραπέζι είναι άκρως απαράδεκτο δείγμα έλλειψης ικανής διάθεσης , αντ’ αυτού προσφωνήσεις τύπου «αγαπητέ».. «φίλτατε» προσδίδουν διάθεση επικοινωνίας ασχέτως περιεχομένου…

Και τώρα στο κυρίως θέμα..

Ο διάλογος είναι ένα παιχνίδι....και έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.. κάτι σαν αυτό που παίζαμε παιδιά...το παιχνίδι των ερωτήσεων…στην αρχή αθώες και μετά σοκαριστικές…οι ντροπαλοί απομακρύνονται οι τολμηροί μένουν… και διασκεδάζουν
Το παιχνίδι όπως όλα τα πράγματα έχουν απαιτήσεις.. ( όχι κανόνες). Οι ζαβολιές ..επιτρέπονται…
Βασική προϋπόθεση να δεχτούμε την απροσδόκητη ερώτηση , αυτήν που θα μας δυσκολέψει..
Νικητής δεν είναι αυτός που θα απαντήσει σωστά αλλά αυτός που θα μείνει και θα δεχτεί να ακούσει.…

( το παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα πρωινής πνευματικής λογοδιάρροιας στην οποία ασκούμαι καθημερινά.. και θα μπορούσε κάλλιστα να δημοσιευτεί και να διαβαστεί από ατυχή συνάνθρωπο που περιμένει υπομονετικά το επόμενο ραντεβού του..)